![]() |
![]() |
![]() |
|||
|
|||||
Een van de merkwaardigste karakteristieken van de Joods-Christelijke cultuur is het verbod op zelfdoding. Dood maken is een goddelijk prerogatief. Dat is lang geleden ook wettelijk vastgelegd. We danken dat, denk ik, aan de tien geboden die destijds door een zekere Mozes op een steen werden gekrast. Er stond daar 'Gij zult niet doden'. Een wijs voorschrift. Maar er had moeten staan: 'Gij zult niemand doden buiten u zelf.' Vermoedelijk was dat te veel kraswerk of bood de steen niet voldoende ruimte. Hoe dan ook, wij zaten er mee; ook mensen als ik, die met dat Joods-Christelijke weinig op hebben. Want voorvaderlijke wetgevers scheepten iedereen ermee op. En zij zetten er ook al weer niet bij dat de wet alleen voor Joden en Christenen gold. Fout op fout dus. Dankzij vooral de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillig Levenseinde, waarvan ik ook lid ben, is Nederland sinds enkele jaren een van de weinige landen waar zelfdoding mag. Niet van harte, maar vooruit. Christenen en verwanten pruttelen nog wat na, die zouden nog graag met het zwaard der gerechtigheid hun bekeerlingen maken, maar deze kogel is gelukkig door de kerk.
Er is een aspect dat in de strijd over de nieuwe wet en de verruiming daarvan onderbelicht is. Met de dood
moet men voorzichtig omgaan. Die is onherroepelijk. En er zijn talloze redenen waarom iemands dood een
ander goed kan uitkomen. Daarom zijn er vast wel die bereid zijn iemand om zeep te helpen ook als dat
volstrekt diens wens niet is. Vermoedelijk vanwege de lijdenseis is daarom in de wet het toezicht, dat
het zulke lieden lastig maakt, opgedragen aan medici. En zij beslissen: euthanasie of niet.
Maar eigenlijk is dat een rol die niet bij hen past.
Dokters kregen gedurende hun hele studie ingeprent dat zij er zijn om mensen gezond, of tenminste in leven te
houden. Ze leggen er voor ze op hun patiënten worden losgelaten zelfs een eed voor af. En uitgerekend
bij die lui is de verantwoordelijkheid gelegd om al of niet het leven te beëindigen! Dat ze er bij
ernstig lijden een rol in spelen is vanzelfsprekend, maar een beslissing over de dood hoort niet bij hen
thuis. Daarover mag alleen degene gaan, die dood wil. Dan moet er dus in gevallen waarin het ernstig lijden
niet aan de orde is een andere manier worden bedacht om te voorkomen dat er gemoord wordt.
Huib Drion stelde in 1991 voor een pil ter beschikking te stellen die op humane wijze de dood veroorzaakt bij iemand die zijn leven wil beëindigen. In 2008 onderzocht Intomart in opdracht van de NCRV - jawel(!) - hoe Nederlanders over Drion's voorstel denken? 74% blijkt er voor te zijn. Het is dus tijd voor actie: De pil van Drion moet er komen.
|
naar top | naar "LEUK" | naar index |
---|