>

GELIJK KRIJGEN IS NIET OM TE LACHEN

&

Een besmettelijke ziekte in Bilthoven.




Toen de Sowjet Unie nog bestond, hebben we vaak gelachen om hun verkiezingsuitlagen. 95% Voor Stalin of Chroetsjow! Wie zou dat geloven? Sinds ik met een dissidente Russin getrouwd ben, weet ik beter. Ze hoefden die verkiezingen niet eens te vervalsen. De kameraden kozen niet voor een tyran. Ze kozen voor een onaantastbare ideologie. Vóór stabiliteit en tégen het imperialistische kapitalisme van een boze buitenwereld. Wij wisten beter. We kenden de feiten. Zij niet. Daarginds was ideologie de drijfveer. Staatsonderwijs en dito media peperden het in. Wij zouden daar niet intrappen.

Terugblikkend op de afgelopen verkiezingen, was dat gewoon zelfoverschatting. De uitslag is alleen te begrijpen met een ideologische vergiftiging. De overgrote meerderheid stemde voor de grote 'waarheden'. Alle mensen gelijke 'Brüder', verenigde naties en een nog verenigder Europa. Tégen de opwarming, weg met CO2 (behalve uit hout), weg met Shell en stikstof. Vóór energie van wind en zonnecellen. Iedereen een mondkapje en een prik van Pfizer of Zeneca. Meer isolatie, scholen, zwembaden en sportscholen dicht. En vooral geen feesten.

Ook hier zijn wat dissidenten, 5 of 10%. Die moeten met boetes in het gareel gebracht. We zijn democratisch, want we hebben politieke partijen, die elkaar bestrijden. Maar niet over de hoofdzaken. Die staan ideologisch vast. Dat weet 'iedereen'. Eenheidsworst voor een Stalinistische meerderheid. Partij-politici kibbelen alleen over plaatsen op een kieslijst, rekeningrijden, 100 of 120 km/uur en of een verkenner (M/V) iets mag lekken. Ook of links progressief is, of de spertijd een uur vroeger of later moet ingaan. Of Erwin wèl en Piet niet zwart mag zijn en vlees eten.

Zeker weten bestaat niet. Dus toen ik het bovenstaande bedacht, twijfelde ik. Hoe wist ik dat zeker genoeg om rond te vertellen? Aan die twijfel kwam een eind toen ik 29 Maart op NU.nl las:
Nederlanders hadden vorig jaar meer vertrouwen in politici, rechters en de politie dan een jaar eerder... Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) op basis van een onderzoek onder bijna 8000 mensen. En verder: Vooral het vertrouwen in politici steeg vorig jaar 'fors', melden de statistici. Had in 2019 nog zo'n 39 procent van de bevolking vertrouwen in de Tweede Kamer, vorig jaar was dat gestegen naar 52 procent. Het vertrouwen in rechters en de politie steeg procentueel niet zo hard, maar liep toch op naar respectievelijk 77 en 77,8 procent.
Het CBS staat niet in De Bilt en is te vertrouwen. Dat is voldoende bevestiging voor mij om met stelligheid te beweren: Het gezond verstand heeft afgedaan; we leven in een ideologie gedreven land.
Na de toeslagen affaire, die tienduizenden mensen beroofde en waarvoor een reeks ministers, volksvertegenwoordigers, rechters en opperrechters plus kranten, radio en TV schuld dragen, na de leugens over windmolens, CO2 en het klimaat, de kosten voor van het gas af, het uit handen geven van belastingheffing, het opsluiten van de hele bevolking, een toenemend vertrouwen in de schuldigen? Dat kan niet.
Dat doet alleen een angstig volk los van de realiteit. Een volk dat niet vertrouwt op feiten en wanhopig vraagt om een sterke leiding, die het zal verdedigen tegen het grote kwaad. Dat het kwaad niet door feiten is gestaafd, doet er niet toe. Het volk gelooft! Tyranie? Welnee, de wereld moet gered. Angst regeert. Dissidenten die menen dat het anders is moeten bekeerd, of anders 'Kalt gesteld'. Het hoeft niet met een Goelag, leren communicatie deskundigen. Leugen is waarheid, mits vaak genoeg herhaald. Ook de ouden wisten dat.
Mundus vult decipi, ergo decipiatur.

Hoe ontkomt een dissident als ik daaraan? Tijd voor een onthulling.

Op de foto hiernaast was ik een peuter op het Katwijkse strand. Het was de zomer voordat ideologisch gedreven Duitse redders het strand tot spergebied verklaarden om ons tegen Engelse bandieten te beschermen. Ik speelde in zee en in het zand. Dat kleefde aan mijn natte zwempak en schrijnde mijn lies. Die werd rood en pijnlijk. Ik trok daarom mijn badpak uit. Mijn moeder holde toe en dwong me het vlug weer aan te trekken. Op mijn vraag waarom? Antwoorde ze, dat bloot niet mocht "van de mensen". Ik herinner mij als de dag van gisteren, hoe ik het strand rondkeek. Voor het eerst viel het me op, dat de duizenden om mij heen allemaal zwemkleding droegen. Velen moesten ook last van een zanderige broek hebben. Toen besefte ik voor het eerst, dat al die mensen het mis hadden en dat ik als kleine peuter, de enige was, die wist wat moest. Mijn moeder vertelde later, dat ik zo koppig was, dat ik toen verder de hele middag boos op die zandhoop was blijven zitten.
Vanaf die tijd heb ik geweten, dat heel veel mensen het allemaal mis konden hebben. Het werd een leidraad in mijn leven. Gelukkig heb ik geen haat ontwikkeld jegens lui die het mis hadden. Anders zou ik veel vijanden hebben gemaakt, toen ik later tegen atoombomproeven ageerde, militaire dienst weigerde en zoals nu niet meedoe met klimaat- en energiewaan en nog heel wat meer. Ik geloofde niet in de slechtheid van de Russen of de CIA. Ik wist, dat ze het mis hadden. Dat was genoeg. Het enige, dat ik ben blijven proberen, was hen op andere gedachten te brengen.
Dat doe ik ook met deze webstek.

Mijn houvast is de wetenschappelijke methode. Dat is niet hetzelfde als "de wetenschap". Ook wetenschappers al zijn ze knap, vaak knapper dan ik, hebben het regelmatig mis. Ik vraag mij steeds af, hoe weten we iets? Wat zijn de feiten? Kloppen die met mijn geloof of met dat van onnoemelijk veel anderen? Tijdens mijn werk tussen de knapste mensen van het land en velen daarbuiten, heb ik geleerd dat ook de knapsten het onderling dikwijls oneens zijn. Wanneer die onenigheid vakspecialistisch is, blijft dat meestal onder ons. Maar als hun kennis betrekking heeft op wat regering en volk zouden moeten doen, is dat anders. Dan leidt het tot foute ideologie. Lysenkoisme als ziekte, is niet tot Rusland beperkt.

Hierboven grapte ik, dat ik de bevindingen van het CBS over het groeiend vertrouwen van de bevolking serieus nam, omdat het Bureau niet in de gemeente De Bilt staat. Het lijkt namelijk dat daar een besmettelijke ziekte heerst: statisticitis. Zowel het weer- en klimaatinstituut, KNMI als het gezondheidsinstituut RIVM zijn daar gevestigd. Ze doen beide goed werk, waarvan wij allen profiteren. Maar van goede wiskundige statistiek hebben ze in beide instituten niet bij alles kaas gegeten.
Het KNMI, een prima weerinstituut, stookt volk en regering op met het gevaar van CO2 voor het klimaat. Hun argument daarvoor is een correlatie tussen temperatuur en de hoeveelheid CO2 in de lucht. Die vergelijken ze m.b.v. een statistische berekening, waarvan al sinds 1926 bekend is, dat hij niet deugt. Indien ze de schuld van de temperatuurverandering hadden gezocht bij de SP500 beursindex hadden ze met praktisch even grote zekerheid kunnen beweren, dat die de schuld is van de opwarming. Dan hadden ze het CO2 niet nodig gehad. Het had, naar ik vernam, ook de verkoop van inlegkruisjes mogen zijn, die ons zo opwarmt.
Het RIVM, ook in Bilthoven, heeft eveneens een prima reputatie op het gebied van virologie en geneesmiddelen. Helaas heerst ook daar een ernstige vorm van statisticitis, waardoor volk en regering met cijfers over besmetting en verspreiding van corona worden misleid.

Die twee instituten zijn voorname boosdoeners, die in belangrijke mate bijdragen aan angstverspreiding en maatregelen, die ons welvaart en welzijn kosten. Het gedachtengoed dat zij verspreiden is een vals geloof, net zo dol als onbevlekte ontvangenissen van een maagd, heksen, een platte aarde, waarom de zon draait en de zomer die door zwaluwen wordt gemaakt.

Het is natuurlijk onzin dat statisticitis iets met De Bilt te maken heeft. Ook onze rechters kunnen er over meepraten, nadat ze een klungelende statisticus als getuige-deskundige vertrouwden. Dat leerde ik van het proces tegen Lucia de B, die mede daardoor 6 jaar onschuldig gevangen heeft gezeten. . Statisticitis is wijd verbreid en heerst niet alleen in De Bilt. Het kwaad dat de ziekte meebrengt is veel groter. Het treft ons allen. Allereerst met angst, groeiende armoede en straks met kou, honger en verdere ellende.
In "De toekomst achter ons (2011) (Nieuw & meesterwerken)" signaleerde ik een trend van afnemende rationaliteit. Die is sindsdien versneld voortgeschreden. Het CBS-onderzoek stelt mij in het gelijk.
Nee, gelijk krijgen is niet om te lachen. Dat wist ik al op die zandhoop.

Nieuwegein
2021 03 29.


naar top naar index