Maart 2000
10 maart
Na Abrolhos zeilden we naar Vitoria, vandaar naar Buzios, toen naar Rio en vandaar naar Angra dos Reis. Angra wordt het verste punt van de reis. Het ligt op 23 gr. 0,5 min Zuid en 44 gr. 19 min West. We hebben dan 5844 ZM afgelegd, dat is 10823 km. Daarbij tellen we niet de mijlen die we kruisend hebben doorgebracht in de Allerheiligen Baai en rond Angra.
De genoemde havens zijn plaatsen met grote tegenstellingen. Abrolhos, een beschermd natuurgebied bestaat uit drie eilandjes met wat ankermogelijkheden voor een paar schepen. Je mag alleen onder begeleiding aan land en toen wij er waren alleen op het zuidelijkste eilandje. De lol die wij er hadden, kwam van het snorkelen.
Vitoria is het Rotterdam van Brazilie, een drukke commerciele haven. De capaciteit is te klein. Op een dag telden we 20 schepen die vanwege de congestie buitengaats voor anker lagen te wachten. Wij lagen er overigens in een leuke jachthaven, heel rustig. Een wijk met dure huizen op een eiland door een brug verbonden met de vaste wal was tot natuurgebied verklaard. Op die manier waakt de politie dat er geen onverlaten binnendringen. En die bewaking kost de bewoners geen cent! Handig volk die Braziliaanse elite.
Buzios, waar we aan een boei van de jachtclub meerden, is een druk toeristisch plekje, beetje hip, St. Tropez in zijn betere dagen. Brigitte Bardot schijnt het te hebben ontdekt. Er zit zelfs een standbeeld van haar op een bankje. Wij vonden het er leuk en zonnen allemaal op mogelijkheden om er een vakantiehuis te kopen. Volgens de gids zouden de restaurants er duur zijn, maar naar onze smaak viel dat best mee. Luba en ik konden samen naar de kapper voor de prijs van die van Kees in Utrecht alleen. (En dat is al de goedkoopste.) Er was een tekort aan drinkwater. Dat werd met tankauto's aangevoerd. Toen wij wilden bunkeren had het brandstofstation wel diesel maar geen water!
De tocht naar Rio deden we i.v.m. gewenste aankomst overdag voor het grootste deel 's nachts. Het mistte, niet leuk, we navigeerden voornamelijk op radar. Rio lag in de mist verborgen. Toen we de baai inliepen, dook plotseling de top van het 'suikerbrood' uit het gordijn op. De Marina da Gloria had op onze komst gerekend, dankzij Helo Tardin. We meerden tussen twee zeekastelen van Braziliaanse miljonairs aan een boei met het voorschip naar de wal. In Rio maakten we zo veel mee, dat het zich niet voor een beschrijving op deze webstek leent: carnaval; een bemanning gevonden die Ananda terugbrengt; bezoek aan een Christusbeeld op een berg; kabelbaan naar het Suikerbrood; Copacabana; ruzie met Jaap van de Senta (Gibraltar); een tentoonstelling van Nederlanders in Brazilie; sightseeing; en als maar meer gesterkt in ons geloof dat Brazilianen ongelofelijk aardig zijn. Zelfs de autoriteiten hielpen op hun vrije dag alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Rio ligt schitterend tussen de bergen en baaien.
Hans vertrok terug naar Nederland, Kees en Julie de Groot kwamen aan boord. De GPS is het echt aan het begeven. We bestelden een nieuwe, Carolyn zal hem meebrengen. De mussenstag schoot midden op zee los - materiaal moeheid in het bevestigingsoog op de bezaanmast - en sloeg wild om zich heen. We vingen hem door hem met een reserve val om de achterstag te draaien. (Schipper erg trots.) Later in veilige haven weer eens de mast in voor het ontwarren. Voorlopig doen wij het zonder. De solenoide van de decompressie van de Ford is doorgebrand. Die moet dus met een touw worden gestopt. (Zonder touw kan ook, maar dan brand je je handen.) Dat en de mussenstag en de montage van de nieuwe GPS willen we in Angra proberen te regelen. Varen zonder log zijn we al zo gewend, dat we er niet eens meer van wakker liggen. We hebben natuurlijk altijd nog Ger's sextant om op terug te vallen. De scheepsromp groeit erg aan. Misschien moeten we het schip voor de terugreis nog een keer droogzetten om schoon te maken en een nieuw laag antifouling aan te brengen voor het weer in een land komt, waar de autoriteiten denken dat het zonder kan. De zwemtrap hadden we in Rio een week in het water laten hangen, toen zaten er baarden van 5 cm aan. De reis naar Angra was vermoeiend. We deden het 's nachts om overdag te arriveren. Stroom en wind tegen en een woelige zee. Het werd stampen en rollen compleet met zeezieken en bovendien regen en slecht zicht.
In Angra liggen we in de Marina Pirata's Mall. Het is een echte 'shopping mall' met allerlei goed voorziene winkels incl. een supermarkt, een internet cafe, een artistieke meubelzaak enz. Er zijn apartementen te koop met twee slaapkamers + bad, keuken, zwembad enz. voor RE 60000, d.i. ca. US$ 35300. Het is echt interessant voor mensen die een tweede huis willen om eens aan Brazilie te denken. We vonden Luis Maria Delme en zijn vrouw, Grace, die ons direct al de helft van het havengeld bespaarden! Het helpt als je mensen kent. De flappentappen, die in de lijst met aangesloten banken begonnen met 'ABN-AMRO' aten onze bankpas niet. Wij probeerden er twee. Het uitzicht op de baai met zijn vele eilanden en naar verluid vele mooie ankerplaatsen is schitterend. Het is nu weer zonnig, al zijn er nog wel wolken.
28 maart
De Baai van Ilha Grande met de havens van Angra en Parati, de overblijfselen van een werf van Verolme en nog veel meer is verrukkelijk. Er zijn vele tientallen eilanden met baaien waarin je veilig kunt ankeren. Inderdaad een gebied om te besluiten: hier blijven we, verder hoeft niet. Er was niet veel wind, dus meestal maakten we tochten met de motor, soms met steunzeilen en dan ankerden we ergens waar je kon zwemmen, waar een klein dorpje of alleen een enkel huisje stond. We wandelden door de jungle van de eilanden naar baaien aan de andere kant. De eiland bossen zijn niet gevaarlijk, er zijn geen slangen of beesten die je opeten. Argentijnen, Luis, met zijn vrouw, Grace, hebben ons prachtig geholpen. De mussenstag stagt weer, de reefinrichting van het grootzeil reeft weer en we hebben weer een reserve cylinder gas. Het zijn kennissen van een kennis van Joan en Sylvia. Zij beweren dat er een manier is om de boot hier een jaar of langer te houden. Dat in tegenstelling tot wat wij van vele anderen vernamen. Wij zouden dat graag willen, de zomermaanden in Nederland doorbrengen en dan vanaf eind september weer naar Brazilie. Maar ja, er is nu al een afspraak gemaakt met een terugzeilbemanning. Ik zal nog eens met ze praten over uitstel, maar veel kans is er niet.
Eric ging een paar dagen met de bus op stap naar Curitiba, Paranagua, de rotsen van Vila Velha en de grote watervallen van Iguaçu. Hij is heel enthousiast en heeft prachtige foto's en tekeningen gemaakt. Luba en ik hebben net geboekt voor die watervallen, wij vliegen er heen vanuit Rio en blijven er vier nachten. Kees en Julie keren morgen terug naar Holland en Eric blijft hier op Ananda passen. Op 3 april komen dan Carolyn en Caitlin.
Julie, Luba, Kees en ik zijn in twee dagen terug gevaren van Angra naar Rio. Dat gaat net in dagtochten, als je de tweede dag heel vroeg opstaat en nog net in het donker wegzeilt van de dichtstbij gelegen baai van Ilha Grande. Het zou mooier kunnen - er is halverwege een baai, waar je zou kunnen ankeren - ware het niet dat de president van de republiek zich daar een stuk land van 30 km als zomerresidentie heeft toegeeigend en daar mag je dus niet komen. Bij nadering tot 200 m wordt er geschoten; zeker is zeker. De Marina da Gloria heeft i.v.m. een boat show slechts plaats voor ons tot 3 april, daarna kunnen we wel aan een meerboei liggen, dat betekent natuurlijk: geen stroom en zuinig met water. In de jachtclub Charita in Niteroi kunnen ze geen jachten > 12m herbergen.