April 2000
14 april
Wij leven nu helemaal in vakantiesfeer. Luba en ik boekten een reis naar Iguacu, waar wij vier dagen
watervallen, natuur en een elektriciteitscentrale bekeken. De laatste maakt 12,6 miljard Watt (12,6
keer onze grote centrales), dat is genoeg voor 25% van Brazilie's consumptie plus 85% van die van
Paraguay.
De watervallen zijn prachtig en overweldigend. We liepen er omheen, we voeren er onder, we
klommen er boven en we maakten veel foto's. We lieten ons in een bootje roeien door de jungle van
de bovenloop van de rivier in Argentinie. Daar zagen we de onvermijdelijke kaaiman en heel veel
vogels, waaronder gieren die geduldig wachtten tot wij een misstap zouden maken. In een
vogel-vlinder-reptielenpark bekeken we de beestjes in alle rust. Toekans zijn heel aaibaar. Vier
dagen waren nauwelijks genoeg om het allemaal tot ons door te laten dringen. Terug in Rio haalden
we met Helo Caitlin en Carolyn van het vliegveld. Carolyn bracht een nieuwe GPS mee, die zonder
invoerrechten op Ananda belandde. (We zijn benieuwd naar Ben's pogingen om bij zijn expresdienst
verhaal te halen voor de 100% die toen op onderdelen betaald moest worden.) De volgende dag
reisden we met Helo naar de farm van haar vader, zo'n 350 km over redelijk goede wegen. Het is
een gemengd bedrijf met o.a. 15000 koffie struiken en een heleboel fruitbomen; een zelf aangelegd
kunstmatig meer om vanuit je slaapkamer te kunnen vissen, een zwembad en dat alles op steile
berghellingen. We werden er heel erg verwend. Toen ze dertig jaar geleden begonnen, stonden er
nauwelijks bomen en nu is het een echte jungle. Er staan o.a. 8000 eucalyptusbomen, zelf gekweekt
uitgaande van vier stuks. De namen van alle vruchten die we er hebben gegeten, hebben we niet
onthouden, maar we hebben ze wel genoteerd. We hebben zelf koffie gebrand, die vervolgens
gemalen en daarop meegekregen; 'there is an awful lot of coffee in Brazil' (en op Ananda). Helo's
moeder stierf lang geleden. Haar vader, Colombo, hertrouwde vele jaren later met een van de
bedienden, Adelina, een schat, die de hele dag de lekkerste dingen voor ons maakte in de keuken.
Omdat de overige bedienden allemaal aan haar geparenteerd waren, is de hele farm nu een soort
familiebedrijf. De sfeer is heel prettig en warm. De bedienden krijgen de helft van de opbrengst, wat
andere farmers in de buurt niet erg waarderen.
Eric vertrok om in het binnenland nog wat bezienswaardigs te bezoeken. Hij is inmiddels veilig terug
in Holland net als Kees en Julie.
Wij zeilden weer naar Angra, waar allerlei bekenden blij waren dat
we terug waren. Vanuit die plek voeren we naar romantische baaien en eilanden, snorkelden,
luierden en maakten afspraken voor reparatie en installatie van log, GPS, ankerlier (die er helemaal
mee ophield) en de brandstofpomp van de diesel. (Dit voor als er iemand dacht, dat de zorgen over
waren.) Eerder hadden we met Jan Engels van de Jamaluce II, die lier net zo mooi gesmeerd, dat hij
vanzelf afliep, voor het eerst deze hele reis(!) Als alles geregeld is, gaan we 14 april of de dag er op
naar Parati. Na terugkeer vliegt Caitlin terug naar haar studenten en planeten en wij zullen proberen
een bezoek aan het mijnstadje Ouropreto te brengen. Daarna vliegt ook Carolyn weer terug en
wachten Luba en ik op de komst van onze Braziliaanse terugzeil bemaning.
Kees kreeg een uitnodiging van TNO om in het najaar een audit te doen van een van de instituten.
Ze zijn hem dus nog niet vergeten, dat is leuk.
28 april
De terugzeilbemanning is gearriveerd en vrijdag 28 april zeilt Ananda zonder ons naar Holland terug;
snik. We hadden vooral de laatste weken een heerlijke tijd. Angra was een geweldig vakantieoord
en met Carolyn en Caitlin hadden we een verrukkelijke vakantie.
Vanmiddag begaven Luba en ik ons opgewekt naar een reisbureau om de terugreis te regelen,
terwijl de bemanning de olie in de motoren ververste en het schip volstouwde met voor hen
verteerbaar voedsel. Toen kwam de verrassing: er zijn geen lege plaatsen meer in vliegtuigen die
Brazilie verlaten tot 10 mei!!! We probeerden van alles: KLM, Air France, Alitalia, Iberia, Tam,
British Air..., tevergeefs. Ook het reisbureau was stupefait. De enige verklaring die ze konden
bedenken was het 500-jarige bestaan van ontdekt Brazilie en het uitvallen van de vluchten van de
Braziliaanse maatschappij VASP. Die heeft problemen met onbetaalde lease van vliegtuigen. Dus
zitten Luba en ik, als we vrijdag Ananda uitzwaaien als zwervers met onze bagage op de kade. We
hadden kinderen en vader beloofd om begin mei thuis te zijn, dat zou om allerlei redenen fijn zijn
geweest; herinneringen aan mijn moeder, de verjaardag van mijn vader, Russische Pasen en nog
meer. Maar het gaat gewoon niet. Zelfs als we zouden zwemmen, komen we er niet op tijd.
We zullen proberen van de nood een deugd te maken door nog wat van Brazilie te gaan zien. We
denken aan de Pantanal een groot natuurgebied met wilde beesten. We hebben vliegkaartjes
Alitalia/KLM voor 10 mei en hopen via Rome op 11 mei omstreeks 1800 uur op Schiphol neer te
strijken.