DE ONGELIJKE RIJKDOM VERDELING;
HET VERLOOP EN DE GEVOLGEN

Samenvatting

De scheve verdeling van rijkdom versnelt. Het leidt tot een wereld bevolkt door 'have-nots', bezitlozen die worden geregeerd door een kleine financiële elite. Het 'World Economic Forum' dat zijn 'Great Reset' promoot, vatte het proces zo samen: "Je zult niets bezitten en gelukkig zijn". Het eerste deel van deze voorspelling is duidelijk in de maak. Het tweede deel niet.
Dit artikel tracht de natuurlijke en historische wortels van het proces te beschrijven en de timing er van te kwantificeren.


Inleiding

Om zicht te krijgen op de scheve verdeling van rijkdom, de trend en de gevolgen ervan, kunnen tenminste drie disciplines ons bijlichten: economie, politicologie en natuurkunde.
Economie, vaak de wetenschap van welvaart genoemd, omdat die de productie van goederen en diensten en hun distributie betreft.
Politicologie, vanwege de ontwikkeling en werking van macht en staat.
Natuurkunde, voor het begrip van de rol van energie in dit alles.
Energie regeert beweging in de ruimste zin van het woord. Alles wat we doen en produceren staat in het teken van de beschikbaarheid en bereikbaarheid van energie. Zelfs de vroegste bacteriën wisten dat. Zo niet, dan zouden zij, noch wij, hier vandaag zijn.
Intelligentie hielp de mensheid om meer energie te oogsten dan het genetische geheugen de minder begaafde levende wezens veroorloofde. Daardoor leven we in een welvarender wereld dan de anderen. Het is belangrijk om te onthouden dat energie de ware bron is van onze huidige welvaart. Indien er in onze samenleving minder energie zou zijn, zou dat onvermijdelijk leiden tot minder voedsel en minder producten en diensten om te distribueren.

Van deze drie disciplines kan de auteur⁽⁴⁾ slechts bogen op enige vakkennis van de derde. Niettemin, begiftigd met een gezonde interesse in sociale mechanismen en andere wetenschappen, hoopt hij enkele klompjes wijsheid aan te dragen voor een schets van wat de wereldbevolking te wachten staat.


Geboorte en groei van hiërarchische macht

Het is algemeen bekend dat een voorraad, waar af gaat en niet bijkomt, uitgeput raakt. Dit obsedeerde de mensheid vanaf haar ontstaan tot nu toe. Veel natuurlijke hulpbronnen zijn oprakende voorraden.
Minder algemeen bekend, maar toch geen uitleg behoevend, is dat macht over anderen voordelig is. Wie de baas is, kan ervoor zorgen dat schaarste aan hulpbronnen hem het laatst treft.
We kunnen aannemen dat de eerste stamhoofden de beste jagers, verzamelaars en gereedschapsmakers van de stam waren en hun makkers vertelden, wat ze doen moesten. Echter, zeggenschap bij de verdeling van de gezamenlijke buit zal een onbedoeld prettig voordeel zijn geweest van het leiderschap. Het is vermoedelijk de wortel van de ontwikkeling van een hiërarchische samenleving. Vroege leiders, hun familie en nakomelingen, moeten dat voordeel hebben gezien. En ook dat een voorwaarde om leider te worden, niet zo zeer is de meest bekwame verwerver van essentiële hulpbronnen voor de gemeenschap te zijn. In plaats daarvan is het selecteren en cultiveren van de juiste vazallen om het leiderschap te ondersteunen een beter middel gebleken om iemand naar de top te brengen en hem daar te houden.

Controle verkrijgen over bronnen en voorraad werd verder bevorderd, hoewel niet onmiddellijk, door de eerste- en agrarische revolutie. Met het slinken van de betekenis van jagers en verzamelaars werden nomaden arbeiders en verloren ze een deel van hun autonomie. Nog steeds afhankelijk van de natuur, maar door deze te verbouwen en te streven naar controle over bodem, zaden en door gewassen te beschermen tegen andere consumenten, al dan niet gevleugeld, werden samenlevingen dichter en kwam een scheve verdeling van rijkdom tot stand.

In tijden van tijdelijke en lokale tekorten zullen de machtigen vaak hun aandeel in de essentiële hulpbronnen opeisen, terwijl ze weinig overlaten voor hun arbeiders en nog minder voor de rest. Of ze kunnen - zelfs in tijden van normale bevoorrading - buitensporige rijkdom vergaren en hun paleizen rijkelijk versieren om indruk te maken of gelijke tred te houden met anderen in hun klasse. De rijkdom moesten ze deels delen met loyale vazallen.
Machtige mensen hebben loyale vazallen nodig om hun macht over arbeiders veilig te stellen, evenals controle over de producten die ze produceren. Gedurende vele eeuwen werd de macht van de heerser beschermd door politie, leger en kerk (PLK).
Kortom, zeggenschap hebben over de toewijzing van middelen lijkt het belangrijkste en schijnbaar universele mechanisme te zijn voor de opkomst en versterking van leiderschap in de samenleving en de bijbehorende hiërarchie.
In wiskundige termen: het leidt tot een scheve verdeling van producten en diensten onder de bevolking^(1,2,3).

Om te zorgen dat de voorraad niet uitgeput raakt, is het essentieel dat werknemers gezond in leven blijven, zolang ze productief zijn. Dit kreeg extra aandacht gedurende de Tweede- en Industriële Revolutie. Die schiep een situatie waarin de oude- en een nieuw opkomende elite, eerder ondenkbare fortuinen kon verzamelen. Maar het werk in mijnen en fabrieken met steenkool, olie, staal enz. was niet de gezondst denkbare omgeving. Vervuiling, eentonig, inspannend werk en opnieuw vermindering van individuele vrijheid en zeggenschap, eisten hun tol.
Rockefeller, verwenst om zijn niets ontziende manier van zaken doen, en enkelen van zijn soortgenoten zagen om naar manieren om hun reputatie te verbeteren. Zij realiseerden zich ook dat "gezondheid" zelf winstgevende handelswaar was. En nog wel een die zich zelf verkoopt. Het leverde respect op, zeker wanneer het vergezeld ging van filantropie. We kunnen dat beschouwen als het begin van de grootschalige commercialisering van de gezondheidssector wereldwijd.

In de tweede helft van de vorige eeuw werd de welvaartsverdeling echter 'gelijker' dan sinds de Industriële Revolutie, en misschien zelfs meer dan ooit sinds de eerste boeren een stuk land als hun eigendom claimden. Dit was te danken aan een overvloedige toevoer van energie en aan intelligentie
De krioelende miljarden arbeiders en anderen konden hun aandeel in de natuurlijke hulpbronnen opeisen, zonder zich zorgen te hoeven maken over een buitensporig onevenredig voordeel voor de machthebbers.
Hoewel dit betekende dat de machtigen zich geen zorgen hoefden te maken over de gezondheid en productiviteit van arbeiders, zij zich wel zorgen maakten over de beschikbaarheid van natuurlijke hulpbronnen. En, even belangrijk, eventueel verlies van inspraak in de toewijzing. Dit noopte de internationale elite tot actie om de samenleving terug te sturen naar een scheve en gecontroleerde verdeling.


Tegenkrachten

Toen mensen voor het eerst begonnen na te denken over mogelijke remedies tegen wijdverbreide en terugkerende ongelijkheidsprocessen, kreeg het idee van een parlementaire democratie een impuls. Anarchie, als een alternatieve manier om de samenleving te 'organiseren', bleek overal, waar het geprobeerd is, niet succesvol. Het lijkt standaard te resulteren in chaos. Dat komt doordat het voor een individu onmogelijk is om continu te onderhandelen en samen te werken met elk ander individu over alle aspecten van het leven. Succesvolle heersers wisten dat en deden hun uiterste best om het te voorkomen.

D'Alembert, een briljant wiskundige, was een van de vele denkers die een parlementaire oplossing promootten. Hij nam aan dat gewone mensen niet slim genoeg waren om te regeren, maar dat ze slim genoeg waren om slimme mensen te kiezen om het namens hen te doen.
In de 18e en 19e eeuw konden de machtigen rekenen op PLK om de bevolking in het gareel te houden. D'Alembert had natuurlijk niet kunnen voorzien welke impact de opkomst van massacommunicatie, laat staan van internet, zou hebben op de verdeling van rijkdom, invloed en macht.

Waarnemers van het universele proces van machtsconcentratie, op zoek naar verklaringen en tegenmaatregelen, vermoedden vaak komplotten als hun oorsprong. In de uitleg van de oorsprong van een scheve machtsverdeling zoals hierboven beschreven, ontbreekt een dergelijk komplot.
We moeten daarentegen de heersende elite beschouwen als een ondersoort van de mensheid. Diens middel van overleven is: verkrijgen en behoud van de greep op de distributie van goederen en diensten. De afzonderlijke personen in deze deelverzameling hebben geen stimulatie of geheimhouding nodig om die greep veilig te willen stellen. Zij klonteren vanzelf samen wegens gezamenlijke interesses en opvattingen. De rest van de 'kudde' is meestal groot genoeg om op zijn beurt te klonteren in verschillende segmenten, waarmee afspraken te maken zijn, die zowel de heersers als de geregeerden ten goede komen.
De meeste acties van de elite met betrekking tot de distributie van producten, diensten en middelen zijn vanaf het begin openbaar. Ze worden, vaker wel dan niet, verwelkomd en geprezen door de massa. Pas als het de kudde duidelijk wordt dat wat vroeger een heilzame symbiose was, een strop om de nek is geworden, loopt de elite gevaar voor de woede van de massa. Een bevolking is niet altijd zo dom als heersers zich voorstellen.


Opkomst van een nieuw macht concept

Vermoedelijk begon de economie, d.w.z. de productie van en de handel in goederen en diensten, echt te bloeien met de introductie van geld als universeel ruilmiddel. Aanvankelijk domineerde geld de economie niet. Hoewel het heersers diende, die leerden het in hun voordeel te gebruiken. Denk aan Alexander de Grote, die goud als ruilmiddel met een stempel beschermde tegen valsmunterij. Rijke burgers moesten in het verre verleden nog steeds voorzichtig zijn om hun bazen te behagen. Zo niet, dan liepen ze het risico hun hoofd te verliezen. Fysieke kracht en geweld waren vroeger waarschijnlijk meer machtsmiddelen in de hoofden van mensen dan vandaag. Nu worden ze gekanaliseerd door georganiseerde sporten en beperkt tot gedisciplineerde legers en politie. Meer geavanceerde instrumenten vervangen ze als primaire machtsinstrumenten.

De functie en toepassing van geld veranderde in de loop van de tijd en daarmee vonden machtsverschuivingen plaats. Deze verschuivingen kunnen onafhankelijk van elkaar zijn begonnen in verschillende plaatsen en tijdperken, maar verschillende gebeurtenissen zijn in dit opzicht van bijzonder belang.
De tweede- en Industriële Revolutie luidde ook het begin in van massaconsumentisme. De opkomst van fabrieken en machines - massaproductie van huishoudelijke goederen, voedsel, informatie, medicijnen en meer - betekende dat de elite grote aantallen kopers nodig had om rendement op investeringen en winst te genereren. In feite leidde de Industriële Revolutie tot een Derde Revolutie, niet de Digitale, die algemeen als zodanig wordt beschouwd, maar één die nog niet is geëtiketteerd: de Massaconsumptie Revolutie.
Om dit massaconsumentisme in stand te houden, moesten arbeiders niet alleen gezond zijn, maar ook goed opgeleid, om gemanipuleerd te kunnen worden (dingen kopen, die ze niet nodig hebben, bijvoorbeeld) en ze moesten toegang hebben tot geld. Als gevolg hiervan ondergingen de gezondheid, zorg, educatie, marketing, communicatie en financiën ingrijpende veranderingen en werden winstgevende bedrijfstakken op zich.
De arbeiders kregen ondertussen een bepaalde dubbele rol, die beide de rijken ten goede kwam. Hoewel nog steeds leveranciers van arbeid en daarom ondergeschikten aan de ene kant, werden gewone burgers consumenten die te horen kregen dat ze koning waren in hun inkooprol. De industriële bazen verdienden het bezit terug dat ze als salaris hadden uitbetaald en investeerde het in meer en nieuwe manieren om de massa te laten consumeren.

Met betrekking tot de transformatie van financiën en bankieren, zijn enkele gebeurtenissen mijlpalen.
Een van de eersten was de oprichting van de Bank of England⁽⁶⁾ aan het eind van de 17e eeuw door de Schotse bankier William Paterson en anderen. De bank werd opgericht om geld te lenen aan koning Willem III, die zich had gecommitteerd aan de wederopbouw van zijn vloot na een catastrofale marine-nederlaag in de Negenjarige Oorlog tegen Lodewijk XIV. Zelf kon hij zich die uitgave niet veroorloven. De gebeurtenis is belangrijk, omdat ze het begin markeert van de afhankelijkheid van een heerser van financiers, ook al fuseerde deze nieuwe opkomende financiële elite met de oude en zijn vazallen. Oud en 'nieuw geld' steunden elkaar bij het handhaven van de traditionele bestuursstructuur en bij het leiden van de goederen- en dienstendistributie.

De machtsverschuiving van heersers naar financiers ging nog steeds als in een vertraagde film, toen Karl Marx en Friedrich Engels schreven over de accumulatie van rijkdom in industriële samenlevingen. Volgens de auteur hebben Marx en Engels in hun visie onvoldoende rekening gehouden met het motief om macht te vergaren door middel van rijkdom. Hun leidende idee was de controle van mensen over productie en distributie. Maar al kort na Lenin's revolutie werkte het natuurlijke proces van hiërarchie opbouw opnieuw. De totale controle van de communisten over de distributie van goederen, hoewel in naam van gelijkheid en volksheerschappij, betekende in de praktijk dat macht en rijkdom extreem geconcentreerd werden in een kleine groep nationale distributeurs, en resulteerde in een samenleving die even onderdrukkend was als vroeger.

Een ander belangrijk evenement was een geheime negendaagse bijeenkomst in de Jekyll Island Club (VS), die op de avond van 22 november 1910 begon. Die werd bijgewoond door acht zwaargewichten uit de bank- en financiële sector, waaronder Henry P. Davison (J.P. Morgan), John D. Rockefeller Jr. en Paul Warburg. Daar ontsproot de 'Federal Reserve Act'. Met de oprichting van het Federal Reserve System werd een mechanisme geïntroduceerd waarin de banken van het land een particulier kartel zouden vormen en de geldhoeveelheid van het land volledig zouden beheersen. Deze veranderingen bleven aanvankelijk onopgemerkt bij het grote publiek, of veroorzaakten in ieder geval geen echte opschudding.
Maar hoewel deze machtsverschuiving aan het begin van de 20e eeuw niet werd geregistreerd bij de lagere klassen, was het duidelijk een doelbewust resultaat voor de controlerende, financiële elite. Die kon er mee onvoorstelbare rijkdom vergaren door de stratificatie van markten en het beïnvloeden van kopers via PR, marketing en media. Het beheersen van de geld hoeveelheid betekende ook een cruciale verschuiving in de voormalige machtsverdeling. Zoals Mayer Amschel Rothschild, oprichter van de Rothschild Banking-dynastie, een eeuw eerder zou hebben gezegd: "Sta mij de uitgave van geld en de controle er over van een natie toe en het kan mij niet schelen, wie de wetten maakt."

Met de overgang van rijkdom in de handen van privé eigenaars los van die van machthebbers, die in plaats daarvan meer marionetten werden van hun financiers, werd politiek zelf een product. En net zoals ondeugdelijke producten van de lopende band werden gegooid, konden nu in gebreke blijvende politici worden weggeworpen. Misschien was dat het geval met John F. Kennedy en bijna met Reagan, totdat die zich netjes ging gedragen na de mislukte moordaanslag in 1981.

Om van het ruilmiddel geld een product te maken, dat je kunt vernieuwen en waarvan je de waarde kunt vergroten, moest het los gemaakt van kalibratie mechanieken. Dat gebeurde in stappen. Eén ervan was bijvoorbeeld de introductie van het Bretton Woods systeem in 1958. Dat elimineerde geldwissel controles. Later, ten tijde van Nixon in 1971, is de waarde van het wereldwijde ruilmiddel, de dollar, ontkoppeld van de goudvoorraad. Waarna koppeling van de hoeveelheid aan de goederen- en dienstenstroom geruisloos verdween. (Een vergelijking dringt zich op met de verandering van medische definities heden ten dage. Die de weg baant voor de farmaceutische zakenwereld om fabelachtige rijkdom te vergaren.) Op die manier kreeg "geldwaarde" een zekere - laat ons zeggen: flexibiliteit - in de financiële wereld. Wat creatieve herpakking van financiële producten binnen bereik bracht. Het al veel eerder ingevoerde papieren geld was een flinke hulp, evenals de leningen van bankiers, waarvoor geen volledige dekking bestond.
Hiermee was feitelijk in de industriëel voorop lopende landen het verbod op geldschepping opgeheven. Vertrouwen in de solvabiliteit van leningen kon geruild worden en functioneerde als geld. Er kwamen "trekkingsrechten", "promessen", "futures" en allerlei soorten derivaten. Ze golden als onbegrensd onderpand voor eindeloos grote kredieten.

De groei van de massacommunicatie, sterk bevorderd door Friedrich Koenig's industrialisatie van de drukpers, eerst kranten later ook tijdschriften en vervolgens radio en TV groeiden als een afzonderlijke tak van industrie. Het maakte dat een toenemend deel van de bevolking ging participeren in de discussie over beslissingen die henzelf betroffen. (Ook institutionalisering van de educatie deed dat.) Dit was een storende invloed op de anderzijds zichzelf voortstuwende concentratie van hiërarchische machtsvorming. Ze vernietigde de vroegere structuur niet, maar verzachtte en verzwakte hem hier en daar en in sommige kwesties. Zeker vertraagde het voortschrijding van de concentratie van de macht in de handen van enkelen.

Slimme manipulators realiseerden zich dat de controle over de massacommunicatie essentieel was voor een stabiele macht en controle over het volk. Het was het begin van de commercialisering van kennis als handelswaar en van wetenschappelijke exploratie in de gebieden als 'marketing' manipulatie en gedachtencontrole.
Bernard Bernays schreef in zijn van 1928 daterende boek "Propaganda":
"Het is voor een politicus onnodig slaaf te zijn van publieke vooroordelen, wanneer hij kan leren hoe de geest van de kiezers te kneden, conform zijn eigen ideeën over publieke welvaart en -diensten. Voor de staatsman in onze tijd is het niet belangrijk het publiek te behagen, maar te weten hoe het publieke denken een andere richting te geven. Wie dat mechanisme in de samenleving naar zijn hand kan zetten, vormt een onzichtbare regering. Dat is de werkelijke bestuursmacht in onze maatschappij."(Vert.Dj.lP)
Kortom, de financiële elite realiseerde zich welke instrumenten te gebruiken om regeerders te selecteren en op te voeden, en om de politieke keuzen van de massa beslissend te beïnvloeden. Daarmee werd in die tijd een begin gemaakt. Het is overbodig te zeggen, dat Bernay's invloed ver reikte. Joseph Goebels leerde veel van zijn boeken. Zijn voorgangers deden dat min of meer onbewust ook al, zij het iets subtieler. Misschien met uitzondering van Jozef Stalin?

Er was echter aanvankelijk een probleem met de Massa Consumptie in de communicatie sector. Het profijtmodel maakte die afhankelijk van de gewone bevolking als consumenten. Wat vereiste dat de distributie van goederen en diensten minder scheef was dan in eerdere tijden. Nog storender was een onbedoeld (?) neveneffect van de opbloeiende gezondheidsindustrie. Mensen leefden langer en bleven langer gezond. De bevolking in de ontwikkelde landen begon snel te groeien. Dat bedreigde de voorraden van de natuurlijke welvaartsbronnen. Tekorten die ook de elite zouden treffen, werden voorzienbaar. Dus, hoewel grote winsten werden gemaakt, vertraagde het consumenten gedoe en de opkomst van een "midden klasse" de overdracht van rijkdom en macht aan de uitverkorenen. Of, althans, streek het de scheve distributie enigszins glad.

De financiële elite stuitte op een moeilijkheid. Diens rijkdommen waren niet voldoende om snel genoeg de controle over de massacommunicatie over te nemen. Dit probleem bestond niet in de al langer ultiem hiërarchische totalitaire delen van de wereld. Maar in de onze was het in handen van te veel partijen elk met hun eigen belangen. Door hier en daar wat omkoping en door adverteren en andere trucs, kon wel wat medewerking worden gekocht, hetgeen hielp. Maar de wedstrijd was zeker nog niet gewonnen.
Rotschild's wijsheid kwam te hulp. In de voorop lopende industriële landen werd het verbod op geldschepping opgeheven. Het ging weliswaar stap voor stap, in de pas met de boven genoemde gebeurtenissen, maar het lukte. En de financiële elite kon bijna explosief genoeg krediet genereren om de obstructie te elimineren. Onmetelijke fortuinen verkregen met trekkingsrechten, promessen, futures en de rest van het derivaten assortiment, verschaften voldoende rijkdom om eenvoudig de controle over de massacommunicatie op te kopen.

Ongetwijfeld is de lust om doortastend te handelen versterkt door de snelle groei van de elektronische communicatie. De komst van het internet vergrootte als nimmer tevoren de mogelijkheden voor het grote publiek om op een een ongeregelde manier gedachten en plannen uit te wisselen. Chaos kon elk moment uitbreken en de teugels van PLK zouden dan onbruikbaar zijn. Zo ging het. Financiële instellingen namen kranten, nieuwsagentschappen, radio en televisiestations over. Of ze verzekerden zich van een controlerende stem in hun werkwijze door op slimme manier vazallen in te voegen. Dat laatste was al langer geperfectioneerd in de omgang met regeringen en internationale instanties. In ons deel van de wereld lijkt deze operatie nu nagenoeg 100% voltooid⁽⁵⁾.
De elite maakte zich eveneens tijdig de baas van de nieuwe sociale media op het internet. De oude PLK instrumenten verdwenen niet, maar worden nu gedomineerd door gedachtencontrole. De 'Great Reset', die ik als de vijfde Industriële Revolutie beschouw, zal, als hij echt plaatsvindt, de ultime hiërarchische samenleving opleveren, waarin de kleine elite alles bezit.
Het betekent hiërarchie's theoretisch extreem.

Zelfs in Nederland met zijn eeuwenoude traditie van weerstand tegen hiërarchische macht, hebben de tegenkrachten de strijd nagenoeg verloren. De eindfase is in zicht. Gedurende de laatste decade, zagen we een snelle bezitsgroei van de steenrijken, een matige groei bij de vazallen en gelijkblijvende rijkdom (met verminderde zekerheden) voor de werkers. Voor de overbodigen, zoals gepensioneerden, werklozen, en arbeidsongeschikten gaat de koopkracht voortdurend neerwaarts⁽⁷⁾. En die daling versnelt.


Feiten en getallen

Is de versnelde groei van de rijkdom van de elite slechts een indruk van de minder gefortuneerden? Of is het een feit? Wanneer wij de bevindingen en waarschuwingen van Thomas Piketty en meer recente waarnemingen, zoals die van verslaggevers in Forbes tijdschrift⁽¹⁾, of die van Horowitz e.a.⁽²⁾ overdenken, kunnen we veilig aannemen dat de opstapeling van ongekend fortuin bij de elite niet beperkt is tot een Amerikaanse uitzondering. Het is duidelijk zichtbaar in de gehele wereld. In de afgelopen twee jaar groeide volgens Forbes het bezit van US miljardairs 70% (!). En het onlangs verschenen 'World Inequality report 2022'(3) laat zien dat 10% van de rijksten in de wereld thans 76% van alle rijkdom bezitten.
Die data zijn een uitdaging voor een poging een voorspelling te doen van het tijdsverloop voor de totale bezitsoverdracht aan de elite, wanneer de huidige trend aanhoudt.

De berekening lijkt op die van een eenvoudig raadseltje over een vijver met kroos. Het kroos heeft de eigenschap dat het elke dag verdubbelt. Indien je op een dag één klein kroosplantje in de vijver gooit, zie ja na 19 dagen dat de vijver voor de helft met kroos is bedekt. De vraag is dan: Na hoeveel dagen is de vijver volledig overdekt? Het antwoord is natuurlijk: op de 20ste dag. Ieder die de basis school heeft doorlopen kan dit antwoord begrijpen. Het was ook bekend bij de deelnemers aan het World Economic Forum, toen het voorspelde: 'You shall own nothing and be happy.' Een zelfde berekening vertelt ons, hoe lang het zal duren voor de elite in de wereld alles bezit en de rest niets.
Daarbij gaan we uit van enkele aannames, die niet veel verschillen van de huidige toestand in de wereld:

• De totale rijkdom van de wereld is € 8*10¹³. Dat komt neer op gemiddeld € 10.000 per wereldbewoner.
• De top financiële elite bestaat uit 2000 mensen, die samen 20% van de totale rijkdom van de wereld bezitten, dus € 160*10¹¹. Dat komt neer op gemiddeld € 8 miljard (10⁹) elk. Een bedrag dat op dit moment al geen indruk meer zou maken op mensen als Musk, Gates of Bezos, maar voor de vuilnisman, die dagelijks hun afval ophaalt, is het niet onbeduidend.
• We veronderstellen dat het totale wereldbezit jaarlijks met 1% groeit. Na x jaar is het dus € 8*10¹³*1,01^x.
• We veronderstellen dat het bezit van de elite jaarlijks met 10% groeit. Dat bezit is dus na x jaar: € 160*10¹¹*1,1^x.

Met deze aannamen is de conclusie dat bij gelijkblijvende trend over 19 jaar alle bezit in handen zal zijn van de 2000 rijksten. De overige 8 miljard bewoners van de aarde hebben dan niets meer en zij hebben dan ook niets meer te vertellen. (En ze zullen denken dat dat goed is en vanzelf zo gegroeid.)
Natuurlijk zullen de bovenbazen nog steeds PLK-controle hanteren om de werkers hen goederen en diensten te laten bezorgen. En ze hebben vazallen nodig om e.e.a. te regelen. Dus de scheve distributie van de rijkdom zal wel iets vlakker zijn dan met deze veronderstellingen. Vermoedelijk verloopt dat alles meer zoals de grafieken in ref.(2).
Het resultaat is niet erg gevoelig voor de veronderstelde huidige rijkdom van de elite, of van de wereldbevolking in zijn geheel. Wanneer het huidige bezit van de elite niet 20% zou zijn, maar slechts 10%, duurt het niet 19 maar 27 jaar voor alles bij de bestemde personen is beland. Daar tegenover zal het sneller gaan indien we uitgaan van de groeicijfers in de genoemde publicaties (Refs. 1, 2, 3), of de WEF brieven aan Nederlandse gouvernementele vazallen⁽⁵⁾.
Wat ook het werkelijke scenario zal zijn, het is zeker dat de totale onteigening zich voltrekt tijdens het leven van de meeste aardbewoners van nu.


Doornen op de weg

Misschien zullen niet alle acht miljard Aardbewoners blijmoedig de distributieveranderingen als 'normale gang van zaken' aanvaarden. De geplande overdracht van bezit zal om moeilijkheden te vermijden niet via inbeslagname gaan. Althans daar lijkt het nu niet op. Dat zou mensen alarmeren over wat er gaande is en weerstand oproepen. Daarom zal de rijkdom overdracht gepresenteerd worden als onvermijdelijke noodzaak en zich voltrekken via verlaging van de ruilcapaciteit van de bevolking, die in de volksmond "inflatie" heet.
Slechts een handje vol mensen zullen daarna alles bezitten. Hun vazallen krijgen een kleinigheid toebedeeld en politie, leger en de nodige werkers zullen in leven gehouden worden. Die ontvangen ondersteuning via financiële afhankelijkheids structuren, zoals huur, en maandelijkse toewijzingen om hun behoeften te dekken. Zulke toewijzingen ontvangen zij uiteraard slechts, indien zij zich voegen naar de regels en gedachtenspinsels van de bazen.
Toch, zelfs bij een snelle geruisloze overgang, is er wel enige onrust bij de overbodige bezitlozen te verwachten. In het bijzonder, als die eindelijk begrijpen dat ze in de ogen van de elite slechts boventallige opmakers van de eindige Aardse voorraden zijn.


Conclusie

De overdracht van bezit zou meer tijd kosten, indien we de kloof verkleinden tussen de groei van de totale rijkdom en die van de elite. Het ligt voor de hand, dat dit het geval zou zijn, wanneer we de productie van goederen en diensten gingen vergroten. Echter, deze weg is tegenwoordig onbegaanbaar gemaakt in veel landen. De obstructie van het productieproces vindt georkestreerd plaats, door een energietekort te creëren en door COVID-19 maatregelen, die het vervoer over de wereld stagneren. Dit veroorzaakt een gebrek aan energie, de motor van alle productie. Het gevolg daarvan is vermindering van de voedselproductie en andere producten en diensten van vitaal belang. Met een adequate energievoorziening, zouden we wat tijd winnen vóór de de Great Reset in de uitroeiing fase belandt. Wanneer we moeten bouwen op wind- en zonne-energie alleen, zal dat de respijt tijd nog meer verkorten.
Een andere manier om de eindfase uit te stellen, zou verlaging van de groei van de elite rijkdom zijn. Omdat dat niet in hun belang is, zullen zij dat niet verwelkomen. En omdat ze er al in geslaagd zijn hun sturingssysteem te installeren, lijkt dat pad een doodlopende weg. Tenzij er geweld uitbreekt.
Een snelle en verstandige manier om de komende slavernij zonder veel onrust te voorkomen, is de financiële elite zijn zeggenschap over de massacommunicatie te ontnemen. Maar de waarschijnlijkheid dat het lukt, neemt met de dag af. Stemmen die daarvoor opgaan, zullen niet worden gehoord. Of ze worden geridiculiseerd, of verontwaardigd afgewezen als een aanval op heilige eigendomsrechten. De beweging zal stranden op wijd verbreide walging wegens aanval op de laatst overblijvende bezitskruimels.
Vroegere en huidige massacommunicatie specialisten zouden waarschijnlijk deze gang van zaken hebben voorspeld of zullen het eens zijn dat dit de meest waarschijnlijke gang van zaken is.

Alleen wanneer de bedreigde massa op tijd het mechanisme achter de huidige en komende gebeurtenissen begrijpt en dan handelt tegen wat zij gelooft, omdat het hen verteld is, kan een redding met vuur en zwaard worden vermeden.


Dank

Met dank aan Dr. K.W. Schwager (Can.) die mij de hieronder genoemde recente publicaties stuurde (1, 2, 3), betreffende de groei van de scheve bezitsdistributie.
Ook dank aan mijn dochter Drs. Dj. le Pair (NL) die mijn impressionisme aanvulde met historische gebeurtenissen.
En verder aan de volgende reviewers: Prof. K.F. Wakker, Prof. P. Lukkes, Prof. R.v. Santen, Drs. H. Labohm, Prof. A. Berkhout.(NL)

Nieuwegein NL / Sal Kaapverdië
2022 01 14.