Dwalende rechters (2)¹

ingezonden door P. Groeneboom, Utrecht.

In het artikel `Dwalende rechters' van Margreet Fogteloo (De Groene Amsterdammer, 3 april) wordt, zo lijkt het, met instemming mr. Van Maanen geciteerd, die opmerkt: `Wat begint vanuit goede intenties zie je ontaarden. (...) Het heeft iets van godsdienstwaanzin. Zij (...) hebben een heilsboodschap: de rechtsstaat redden. Ik heb associaties met andere historische zaken, zoals de Dreyfuss-affaire (...)'.
Wil Van Maanen hier beweren dat Emile Zola zijn mond had moeten houden, omdat hij geen jurist was? En dat Alfred Dreyfus maar beter op het duivelseiland had kunnen blijven zitten, want dat het de aandacht vestigen van Zola op deze dwaling in de rechtspraak gezagsondermijnend heeft gewerkt?² Dat Zola eigenlijk een soort godsdienstwaanzinnige was, omdat hij hier zo veel energie in heeft gestoken? En dat op dezelfde manier iedereen in Nederland die geen jurist is en in actie komt, omdat hij/zij op wetenschappelijke of andere gronden vermoedt dat een ernstige rechterlijke dwaling is opgetreden, de weg kwijt is en `iets van godsdienstwaanzin' heeft?

Noten.

1. Piet Groeneboom schreef over de 'Dwalende rechters' stukken in de Groene Amsterdammer van 3 april 2009 deze reactie. Ook zijn stuk was door de redactie bekort. De blauw weergegeven tekst ontbrak in De Groene.

2. Over de ontbrekende passage merkt Piet verder nog op:
   (Dit) "is in feite een kernpunt in de controverse tussen wetenschappers en mensen als van Maanen, die altijd klaar staan met: "ondermijnt het gezag van de rechtelijke macht" (dat ze belangrijker lijken te vinden dan dat iemand onschuldig veroordeeld is). Misschien is ook wel de hoop dat niet algemeen bekend is dat achteraf zonneklaar gebleken is dat het bij Dreyfus inderdaad om een ernstige dwaling in de rechtspraak ging. Dreyfus heeft eerherstel gekregen".